وَکانَ نَظَرُهُ اللَّحْظَ بِعَیْنِهِ، وَکانَ لا یُکَلِّمُ أحَداً بِشَیْءٍ یَکْرَهُهُ.
پیامبر لحظهای نگاه میکرد [و به کسی خیره نمیشد] و با هیچکس سخنی که آن را نمیپسندید، بیان نمیکرد
He [the holy prophet] looked for an instant [and did not gaze at anyone] and did not tell anyone a word that he hated.
مکارم الأخلاق، ص ۲۳
امام علی (علیه السلام):
إذا احْتَشَمَ الْمُوْمِنُ أخَاهُ فَقَدْ فارَقَهُ.
هر گاه مؤمن از دوست خود احساس خجالت کند در واقع میان آنها جدایی افتاده است.
When a believer feels ashamed of his friend indeed he is separated of hi
نهج البلاغه، حکمت ۴۸۰
امام علی (علیه السلام) :
مَنِ ابْتُلِیَ بِالْقَضاءِ فَلْیُواسِ بَیْنَهُم فی الإشارَةِ وَفی النَّظَرِ وَفی الْمَجْلِسِ
آنکه مبتلا به قضاوت شد، باید با مردم در اشاره، نگاه و نشستن یکسان برخورد کند
Who is in charge of judgment must maintain impartiality in pointing to and looking at the plaintiff and the defendant and also in the seats assigned to them.
کافی، ج ۷، ص ۴۱۳
امام سجاد (علیه السلام):
رَأَیْتُ الْخَیْرَ کُلَّهُ قَدِ اجْتَمَعَ فِی قَطْعِ الطَّمَعِ عَمَّا فِی أیْدِی النَّاسِ
همۀ خوبیها را در این دیدم که انسان از آنچه در دست مردم است دل بکند
I saw all beauties in abandoning what is in the hand of people.
بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲
مام علی (علیه السلام) :
اِقْبَلْ عُذْرَ أخِیکَ،وَ إنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ عُذْرٌ فَالْتَمِسْ لَهُ عُذْراً
عذر برادرت را بپذیر و اگر عذری نداشت، عذری برایش بتراش
Accept your brother’s apology, and even if he has no excuse, you bring him an excuse.
بحارالأنوار، ج ۷۴، ص ۱۶۵